Draken, manta’s en dolfijnen

23 januari 2018 - Komodo National Park, Indonesië

“Zitten ze nou echt niet in het vliegtuig?? Nee het lijkt erop van niet....fuck....” Een beetje in de war staan we op het piepkleine vliegveld van Labuanbajo. Heidi en Martijn komen naar ons toe! Om ze te verrassen staan we (met pick-up briefje en al) op het vliegveld om ze te verwelkomen. Het was toch echt een toestel van Wings Air....vanuit Denpasar...we snappen het niet. Ik vraag de driver van ons hotel hoe het zit met die landingen hier. Hij maakt zich totaal niet druk. Dus het zal wel normaal zijn. Dik een uur later landen ze toch. “Er zat een gordijntje los tussen economy en de business class en daardoor mocht het vliegtuig niet vertrekken, echt serieus!” vertelt Heidi. Al tetterend sluit ik haar in mijn armen. Wat bijzonder dat ze hier zijn!!

Ff relaxen

De afgelopen paar dagen waren wij na onze binnenlandreis door Flores weer teruggekeerd in Labuanbajo. Wachtend op de familie Reinekerz maken we het onszelf makkelijk en checken voor 5 dagen in een hotel aan het strand en met zwembad. En een supergoed restaurant, ontdekken we. Buiten de stof en lawaai van het havendorpje pakken we zo nu en dan voor 50.000 Rp een taxiritje om te eten of drinken buiten het hotel. We kopen een stoere nieuwe zwembroek voor Mick en hier en daar wat souvenirs. Onze tassen zijn al 8 kilo gegroeid sinds het begin van de trip!! Maar ach...zelfs als we er nog 30 kilo bij shoppen zitten we nog onder de kilogrens van Garuda. 

De Naturist

Eén keer hebben we een hilarisch moment met het personeel van Puri Sari hotel. Ik ben ‘s morgens vroeg een strandwandeling aan het maken, terwijl de mannen nog slapen. Mick wordt blijkbaar in de tussentijd wakker, en besluit in zijn blote pielemuis in zijn eentje alvast naar de ontbijtruimte te gaan. Inclusief iPad en spelletjes. Ze lachen zich rot daar en een serveerster komt bij Poet (die net wakker is geworden) en laat hem een foto op haar telefoon zien: ‘Dit is toch jullie kind?’.... ‘Uh ja, ik loop wel ff mee....’

Eilandhoppen per boot

Tijdens deze relaxdagen in Labuanbajo heb ik uitgebreid de tijd om speurwerk te doen naar een mooie boottrip die we samen met Heidi en Reinekerz kunnen doen naar Komodo national park, Rinca island, Kelor island, pink beach en nog wat mooie spots om te wandelen en snorkelen. De keuze valt uiteindelijk op een 3-daagse trip met 2 overnachtingen op de boot. Om de details te bespreken maak ik een afspraak met de ‘handelaar’ op de dag dat Heidi en Martijn er al zijn, en we weten nog een beetje van de prijs af te krijgen. De volgende dag gaan we de zee op, op zoek naar draken, manta’s en nog veel meer. En we hebben de boot voor onszelf: geen andere gasten dus.

Even de supermarkt leegkopen

Om 8 uur worden we opgepikt en voor we de boot opgaan kunnen we eigen drankjes inslaan voor 3 dagen op de boot. Er is een grote koelbox aan boord....de mannen gaan los in de supermarkt en komen met 3 treeën Bintangs (oja, en een paar colaatjes, chocomel en pinda’s) en 1,8 miljoen armer weer naar buiten. Ik shop in de winkel ernaast een plastic kraan en vrachtwagen (die Mick zelf uitkiest), zodat hij iets nieuws heeft om zich mee te vermaken op de boot. Sinds gisteren voelt Mick erg warm aan en is koortsig, dus we houden hem goed in de gaten. En ben ik blij dat we hem trouw zijn malaria pillen hebben laten slikken. 

Knalgroene eilanden

Als we iets na 9 uur de haven uit varen, is het mooi weer en de zee is rustig. Wat hebben we toch mazzel! Aan boord hebben we 4 staff jongens, waaronder een zingende kapitein en onze gids James. Hij licht ons programma toe. Hier en daar moeten we hem iets bijsturen (wel blijven opletten bij de pinda’s hè) zodat we geen onderdelen mislopen. Alleen het varen al, is geweldig. We worden omsingeld door grote en (hele) kleine eilanden, het gros ervan is onbewoond. Door de tijd van het jaar (regenseizoen) is alles knalgroen. James vertelt ons dat de kleuren in juli hier overwegend geel /bruin zijn door de droogte. Dus we prijzen ons gelukkig. Ondertussen zie ik Heidi bij elke golf die we raken, blijer en blijer worden. Ik wist wel dat ze een waterratje was. Maar niet dat ze zó intens blij wordt van wilde wateren.

Wandelen richting de draken

Al op dag 1 gaan we de Komodo dragons in levenden lijve zien. Op Rinca eiland, onder begeleiding van een gids zonder tanden, met veiligheidsbril, medicijnmannen stok en een dosis flauwe humor maken we een mooie wandeltocht waar ook flink wat stijging in zit. Het levert een prachtig uitzicht op over het eiland en de omgeving. En die dragons, die zijn best spannend van dichtbij! Sommigen zijn tegen de drie meter lang. We laten ons vertellen dat de grootste draken die hier rondlopen, dik 4 meter lang zijn. We maken een aantal gave foto’s, gehurkt in de buurt van die beesten, terwijl je Heidi en mij steeds schuin weg ziet kijken naar die ene dragon die stukje bij beetje onze kant op komt. De poten en nagels van die beesten zijn behoorlijk indrukwekkend en we lachen met samengeknepen billen.

Snorkelen

Mick is in de boot gebleven, bij de kapitein, want hij voelt zich echt niet OK en wil liever slapen. Als we terugkomen (en de sinaspril zijn werk heeft gedaan) is hij flink opgeknapt en komt ons enthousiast tegemoet op de steiger. Die dag snorkelen we ook een paar keer, waaronder bij Pink Beach (met daadwerkelijk roze gekleurd zand). Mick haakt nog af, wat jammer is omdat hij natuurlijk sinds kort het snorkelen onder de knie heeft. Het is niet anders... Later die middag krijgen we een enorme regenbui op ons dak die geen centimeter droog laat op onze boot (behalve de afgesloten slaapcabines). Gelukkig stonden we nog in onze zwemoutfits van het snorkelen, dus we laten het relaxt over ons heen komen. Wel hebben we het voor het eerst sinds dagen even koud (en Reinekerz geniet!).

Getemde draken

Als we de stortregen achter ons hebben, nemen we Mick mee op het Komodo eiland om met zijn eigen ogen de draken te zien. Want sinds we thuis plaatjes aan hem hebben laten zien, heeft hij het over de ‘dinosaurussen’. Maar dit eiland en dit bezoek worden een lichte aanfluiting. Na lang rondlopen zien we er 2, maar die liggen op een voederplek achter een huis, en ze worden geprikt en gepest door de ranger om ze in beweging te krijgen. Dus dit heeft niets met ‘wild life’ te maken en eigenlijk willen we weg. De ranger verklaart dat de varanen allemaal de rimboe in zijn getrokken vanwege die enorme regenbui die we net op ons dak hebben gehad. Ze laten zich waarschijnlijk morgen pas weer zien. Dus we zitten al snel weer op de boot. Maar Mick heeft nu in ieder geval de draken in het echt gezien.

Manta Rays, schildpadden en dolfijnen

Dag 2 is voor mij één van de bijzonderste momenten van onze hele reis. James de gids trommelt ons plotseling op om onze snorkel gear aan te trekken. “Maybe we see manta rays here. When I say jump, you jump!!” En nog geen 2 minuten later liggen we met zijn vieren in het water. Jubelend en gillend van enthousiasme. We zien niet 1, niet 2, maar 7 manta’s onder ons zwemmen. Die beesten zijn machtig mooi en indrukwekkend groot!! Hier had ik zo op gehoopt! Het lukt Martijn en mij zelfs ook nog om diep genoeg te duiken en er eentje aan te raken. Wat een super gave ervaring! En Heidi neemt haar commentaar terug dat ze achterliet onder mijn vorige blog!! Voor ons allemaal is dit een moment om nooit te vergeten. Een paar uurtjes later wordt onze ervaring nog verder verrijkt met schildpadden die vrolijk rondom onze boot opduiken om even naar adem te happen. Oja en vergeet de dolfijnen niet die minutenlang meezwemmen met onze boot. Het houdt gewoon maar niet op!! 

Stevige golfjes

Ook wordt gedurende deze dag de zee onstuimiger; we stuiten op golven die ik nog nooit van zo dichtbij heb gezien. Ze eten bijna onze boot op, zeg maar. Heidi kirt van plezier: “ Ooooh wat is dit heerlijk!” , terwijl ik even een plekje in het midden van de boot zoek en een kwartier naar 1 punt moet staren om mijn lunch binnen te houden. Onze kapitein gaat er alleen maar harder van zingen! Ook ‘s avonds voelt de boot nog als een bobslee. Ik besluit onderin de slaapcabine te gaan slapen, naast Mick, omdat daar de schommeling een stuk minder is dan bovenin. Gelukkig is het tij ons gunstig gezind (nooit gedacht dat ik dat gezegde nog eens letterlijk zou gebruiken haha!) en gaat de wind meer liggen. We slapen uiteindelijk allemaal als een roos.

Trouwring....

Dag 3 op de boot breekt aan - dit blijkt een stuk kortere dag te zijn dan het programma ons beloofde - en we genieten van de laatste zonnestralen bovenop het dek. En Mick doet ook weer een duik in het water! Omdat er toch ook IETS moet tegenzitten op onze reis....verliest Poet helaas zijn trouwring tijdens de laatste snorkelstop. Hij heeft het heel snel in de gaten, maar ga dan maar eens op zoek naar een ring tussen het koraal en het zand.... Hij baalt echt als een stekker. Dus er zit nog maar 1 ding op volgens Reinekerz: aan wal en de kroeg in. Zo gezegd zo gedaan. De dames genieten ook nog van een massage, terwijl de heren bintangs (en chocomel) drinken en in het bijhorende zwembad vertoeven (ja echt een aanrader: Molas café in Labuanbajo, kroeg en zwembad ineen!) 

Vaarwel Flores

We slapen onze laatste nacht op Flores op het “vasteland” op weer een ander adresje. 23 januari zitten we met zijn vijven in het vliegtuig naar Bali. Met een trip naar de Gili’s en Nusa Lembongan voor de boeg. Daarover later meer!

Foto’s

5 Reacties

  1. Monique:
    2 februari 2018
    OMG wat een fijn verhaal 😍
  2. Nancy Bierman:
    2 februari 2018
    Mooi weer, Es! Ik geniet mee door je verhalen! Veel plezier nog.
  3. Greet.:
    3 februari 2018
    Wat een belevenissen en wat een gigantische beesten.
    Top dat jullie het zo goed hebben en genieten van en met elkaar.
    Heidi en Martijn weer thuis. Afscheid nemen van elkaar zal wel moeilijk zijn geweest. Nu jullie laatste dag, zal ook de nodige emoties oproepen maar ik ben heel blij dat jullie weer naar huis komen, voor mij is het lang genoeg geweest 😜 tot morgen.Zxxxx
  4. Map& Heidi:
    4 februari 2018
    Fijn dat jij zo een talent hebt om de avonturen te beschrijven ❤️
    Wat was het mooi om een stukje van jullie reis mee mogen te beleven, prachtige herinneringen om te delen!
    Enne..... wanneer gaan we weer met manta Rays snorkelen????😇
    Love you
  5. Conny:
    4 februari 2018
    Ha Ezzz, ik geniet van de verhalen. Het lijkt bijna niet te behappen wat jullie allemaal meemaken. En wat gaaf dat Heidi erbij is, ik weet niet beter of ze popt weer ergens naast je op. Mooie vriendschap en dan dit mooie avontuur delen is wel supergaaf. ENJOY!